Sa Mabini Tayo Pumadpad

Bago pa itong Burgos Street, ilang dekada munang sa Mabini St. makikita ang ganitong tanawin/ burgosstreet.net

 

Lungga ng mga Magdalena, lugar ng mga kalapating mabababa ang lipad – iyan ang reputasyon ng kalye ng Mabini sa lungsod ng Maynila sa matagal na panahon. Marami-raming taon din akong naging saksi ng pamamayagpag ng Mabini bilang sentrong aliwan o red light district sa Kamaynilaan. Seedy, sleazy and dirty, ilan sa mga salitang madalas gamitin ng marami para ilarawan ang nasabing lunan.

 

Bagong salta ako noon sa malaking lungsod at hindi ko pa alam kung ano ang ibig sabihin ng red light district. Sabagay, ano ba ang alam ng isang probinsyanang bagong salta sa mga ganoon kung lalabing-anim na taong gulang  pa lang? Practically, wala… Anyway, ang Mabini ay sakop ng Ermita. Ang Ermita district sa kabuuan ang may kwestyunableng reputasyon na kung ilang dekada nang nakadikit, kung tutuusin. Hindi nga ba at may joke at kabastusang nakadikit sa kalye ng Adriatico, dating kilala bilang Dakota? Ayon, sa Mabini lang ang lundo, ang sentro ng business sa Ermita, kumbaga.

 

Malapit sa Makati Avenue ang Burgos Street sa Makati/ moonlighthotel.com.ph

Kung nadadaan kayo sa Burgos Street sa Makati, medyo parang ganoon ang itsura ng Mabini noon. Except mas de-klase, mas malinis at mas tamed ang Burgos kaysa sa Mabini. Mas maiksing strech din ito kung ikukumpara at mas contained, ‘ika nga ang business. Mas regulated sa Burgos, sa isang banda.

Pero, marami silang pagkakahawig. Maraming kumukutitap na malalanding ilaw, hili-hilera ang mga inuman at may sangkaterbang dayuhan o foreigners na naglipana sa kalsada – out to have a good time. With drinks and women, of course. Ganoon ang eksenang matatagpuan sa parteng iyon ng Maynila, late 80s hanggang sa late 90s yata.

 

Mahaba-haba ang street ng Mabini bilang isa sa mga kalyeng parallel ang takbo sa kahabaan ng Roxas Boulevard. Nag-uumpisa ito sa may intersection ng T.M. Kalaw hanggang doon na sa may Remedios Circle sa Malate. Isa itong panulukang binubuo ng mahabang serye ng bars, lounges at mga kainan. May mga hotel din at motels, pension houses at convenience stores.

 

Makulay, puno ng ilaw at aliw ang  karaniwang matatagpuan/ flickr.com

Pag andoon ka, mapapansin mong neon lights ang kadalasang panulat ng pangalan ng establishments. Tapos, ang mga ilaw sa loob, iyong dimmed na tinatawag. Sa labas, may podium kung saan nakapwesto ang ushers cum bouncers. Sa paligid nitong podium tumatambay ang mga babaeng taga-aliw pag wala pang gaanong customers. Doon din nagtatanong ang mga parokyano saka, nakikisindi ng yosi.

 

Sa lugar na iyon, nangingibabaw ang kulay na pula – pula ang marami sa mga patay-sinding ilaw, pula ang maiiksing palda ng mga kababaihan at pula rin ang kanilang mga lipstick. Karamihan sa mga taga-aliw o guest relations officer (GROs) ay pitis ang mga suot, mapang-akit kundiman mahalay, ang mga gayak at, naka-kolerete ang kanilang mga mukha. Scantily dressed, fully made up at handang rumampa, ‘ika nga.

Pag hindi sanay ang napadaan, maninibago siya, malamang. Ang lugar ay tila isang jungle na para ring entablado na para rin namang karnibal.  Makulay iyon, maingay at matao. Sa loob ng bars, karaniwan ay puno ng mga nag-iinuman, nagkakantahan at naghuhuntahan. Sa second floors ng mga gusali, madalas ay mayroong loge o mga kwartong may cubicles. Maraming mga dayuhan – mga Puti, mga Negro at may ilang mga Asyano – Hapones, ganyan. Gumigimik sila, handang gumastos para maaliw. Sa Mabini.

Pag nagawi ka noon sa lugar pag bandang hapon, makikita mong busy ang pawnshops, money exchangers at mga meryendahan. Sa mga bars, masisilip mo ang mga lalaking nagpapatas o nagpapasok ng beers at softdrinks, may mga nagba-vacuum ng tiles at may mga babaeng nagtutupi ng table napkins. May mga gumagala na ring mga bugaw o pimps sa oras na iyon, nagtitingin-tingin ng prospective customers at may mangilan-ngilang Puting umiinom sa mga patio. Ang iba naman, gumagala sa mga tindahan ng antiques at paintings, marami rin nyan sa area.

 

Sa gabi ang saya sa bandang Ermita. Sa hapon, nilalamnan pa lang ang bituka, nililinis ang mga suka/ http://dickheadley.blogspot.com/2005/02/ermita.html

 

Doon sa kalye ng Padre Faura, malapit na malapit sa  kahabaan ng Mabini, may bookstore doon – La Solidaridad ang pangalan. Pag-aari raw iyon ng manunulat na si F. Sionil Jose. Oo, siya iyong sumulat ng The Pretender at ng My Brother, My Executioner. Maliit lang ang bookstore na iyon. Natatandaan kong ang baba ng kisame roon at ang stocks ng libro, nasa isang parang loft na masasagi na halos ng ulo mo pag ika’y sa loob nagtitingin-tingin. Madalas ako noong gumawi sa La Solidaridad.  Pero, isang beses lang yata akong nakabili, haha. Magaganda ang titles at marami roong Filipiniana publications pero ayon, medyo mahal…

Ilang hakbang mula sa La Solidaridad, Mabini Street na. Makakakita ka na ng mga batang babaeng edad 12 to 15, malalaswa ang pananamit, inaakbayan o hawak sa puwit habang naglalakad ng mga higanteng Puti. Minsan, isang foreigner, apat na batang babae ang kasama. Lalo na pag gumabi, on na ang night life ng lugar – dumadagundong ang tunog ng speakers. Full tilt ang happenings, eksenang red district talaga.

 

Mabini, at least labinlimang taon ang nakakaraan…